martes, enero 31, 2006

TODO OK

3 cigarros
4 cortados descafeinados
1 café con leche
1 coca.cola
1 ensaimada de chocolate (mmmm que rica que estaba)
1 bolsa de palitos integrales
0 llamadas recibidas
0 llamadas enviadas
1 mensaje recibido
1 mensaje contestado
3 llamadas perdidas

Vaya día el de hoy. Me he despertado, y ya tenía tres llamadas perdidas. De Martí? NO, ojalá. De I. A I no lo conocéis, os explicaré un poco de él. I es un chico que vive en un pueblo de la província de Huesca, al que yo subo a pasar los veranos desde hace hace precisamente 28 años, ya siendo bebé me llevaban mis abuelos.
Con I, hemos pasado muchas etapas de nuestras vidas. Nos hemos liado, nos hemos enfadado, y nos hemos dejado de hablar. Pero hará unos años, que bueno, parecía que la cosa iba bien, y hemos seguido manteniendo el contacto. Este verano lo vi, y me contó que llevaba un año viviendo en Barcelona, con su novia claro. QUE CONSTE QUE A MI I NO ME GUSTA! M, mi amiga superamiga del pueblo, me enseñó a su novia, que es de Bcn y que la conocemos de toda la vida porque justo también veraneaba en un pueblo a pocos kilómetros del nuestro. Pertenecían a la "banda ribal"o más bien las" chicas ribales" por decirlo así. Además dicha novia, ha sido bastante estúpida siempre, y con los años se ha ido engordando más y más.. ahora os imagináis como está, no? como un globo a punto de explotar. Como véis no me cae muy bien.
I, no es muy alto, y es muyy delgadito, así que en cuanto M, me señaló quien era su novia, me horroricé. A todo esto, I me envía mensajes al móbil muy subidos de tono.
La madrugada de mi cumpleaños, me envió dos mensajes preciosos, él no sabía que era mi cumple, pero ya me encargué de decírselo. Los mensajes siguientes aun más bonitos. " que pases un feliz día mañana". " tengo ganas de verte preciosa". "ojalá estuviera ahí para darte las buenas noches". Todo mensajes normalitos. Aunque han habido otros como: " me pones como una moto" y otros... pero mejor no ponerlos. Aunque el mejor de todos es: "buenas noches. sigue tan bien como hasta ahora, eres mi fantasía,". Es muy fuerte, no? pero a la vez me sube la autoestima! que majo que es!

Bueno, no sé si os habéis dado cuenta de que vuelvo a fumar..., pero desde el día de mi cumple, más bien desde el viernes 27 que fue cuando lo celebré con mi sister y papis y E. Desde entonces, pues bueno, tres o cuatro al día. También he bajado la media de lo que me fumaba antes de dejarlo.


Me encanta llegar al trabajo y saludar a la gente: "Buenos días" y siempre está la C del trabajo, que cuando le rota contesta, pero solo un "hola" apagado y triste. Que amargada! Llego por las mañanas llena de alegría y vitalidad, con sueño, pero alegre. Bueno, siempre estoy alegre.
Esta tarde, me he ido también muy alegre del trabajo. Estaba deseando que fueran las 19h, y sabéis cual ha sido mi sorpresa? que la torre Agbar estaba encendida, nada más y nada menos con los colores de mi sangre!! olééé, blau y grana... y aquí os la enseño. La tengo justo delante del trabajo, así que he hecho una foto con el móbil. ( me ha recordado a una que Sroja puso un día en su blog). Vaya, no sé pq, pero no me deja ponerla! pero lo conseguiré!!!

Un besote,

Jones.

domingo, enero 29, 2006

EME DE MARTÍ, (2ª PARTE)


Ay ayyy aaaayyy!!!
Hay notícias nuevas sobre Martí. Ayer, sobre la una de la mañana, mi amiga E y yo, decidimos llamarlo al restaurante. Después de estar toooda la semana sin saber nada él, había perdido toda la esperanza.
Tardó un poco en ponerse pero, así fue la gran conversación de dos minutos y medio, (estaba trabajando):

- Hola Martí, sóc la noia que et va donar la noteta la setmana passada, i encara no sé res de tú. Com estàs?
- Hoola! molt bé, una mica enfeinat. Aquesta nit anirem al Michael Collins. Saps on està?
- Sí!
- Si et vols venir.. aniré amb uns companys de feina.
- Bé, jo estic amb la meva amiga, i ja tenim plans, el Casino de Barcelona.
- Bueno, ´si voleu us passeu, ara quan pleguem anirem.
- Escolta, tens novia?
- No.
- I quants anys tens?
- 31 i tu?
- 28.
- Perfecte, guay.
- Com és que encara no m´has trucat?
- La nota l´ha vaig deixar al "davantal" i com durant la setmana visc a L´Atmella de Mar, doncs potser m´han llençat la nota.
- I com és que estàs a l´Atmella?
- Estudio. Però els caps de setmana treballo aquí, bé, no cal que t´ho digui, ja ho saps ben bé, tú.
- Perquè no hagafes paper i boli i apuntes un altre cop el meu número de móvil i em fas un truc per quedar?
- Val, espera un segon. Digue´m.
......
- Bé, et deixo que segueixis treballant..
- Molt bé Sara, a veure si us passeu aquesta nit.
- Val, vinga, que vagi bé, besitos. T´enrecordes del meu nom?
- Oi i tant! adéu, petons.

Sabéis lo que hicimos al cabo de poco rato? pues sobre las 2.45 nos fuimos hacia el Michael Collins. No me acordaba de la calle, sé que estaba por Sagrada Família, pero no sabía exactamente donde caía el bar, y eso que ya he estado un par de veces.

De camino, preguntamos a unos italianos borrachos, que jústamente venían de ahí, con unas gorras de Jack Daniels, que les habían tocado, uno, me confundió con una compañera suya, y me lanzó la gorra por la ventanilla del coche.

E aceleró y los perdimos de vista. A todo esto ya eran las 3.05, y el bar lo cierran a las tres. Por el camino, E me dijo: ay que asco, tira la gorra esa. Y la tiré por la ventanilla. Justo cuando ya ha salido la ley esa de no tirar nada en la calle, escupir, y demás cosas.

Por fin llegamos, y efectivamente, la gente salía, ya estaban cerrando. Como si fuéramos dos polis secretas, nos quedamos en el coche para ver si lo veíamos. Fuera diluviaba, y no teníamos ninguna de las dos ganas de salir del coche para mojarnos, y pasar frío. Nos quedamos allí vigilando y bajando la ventanilla del coche para comprobar que no era ninguno de los que salían, y al cabo de treinta minutos de espera, decidimos que ya era hora de irnos a casita.

Sigue sin llamar. Y a pesar del morro que le eché, cosa que no suelo hacer, pq en el fondo soy un poco tímida, me sentí bien.
Sé que no llamará, no sé, a pesar de estar ENCANTADOR, a parte, me dijo demasiadas cosas, a ver: si a mi me pasa lo mismo, y quien me llama no me interesa, le digo que tengo novio, y acto seguido que no me llame al trabajo, y soy borde si hace falta. Pero él no, él estuvo simpático, sincero (quiero creer) y se le veía muy campechano. Ah! eso sí, tiene acento muyyy catalán, pero es que me da igual, es tan... mmm... En el fondo espero que me envíe un solo sms, un "hola que tal". Pero, muy a mi pesar, sé, que no me llamará. Eso se presiente, y normalmente no suelo equivocarme con mis presentimientos.

Muy buenas noches,

Jones.

miércoles, enero 25, 2006

LEYES URBANAS

Hoy voy a hablar de leyes urbanas sobre chicos. A ver, he preparado dos apartados : estúpidas leyes urbanas y o ciertas/ y / ciertas leyes urbanas para que haya una segunda cita o algo más.

Hay muchas que no las llevo a cabo, así me va, claro!

Charlando con las amigas, hemos sacado las siguientes conclusiones, ahí voy!

ESTÚPIDAS LEYES URBANAS:

1) Dejar de margen una semana para llamar a ese chico, si no es que te ha llamado él antes.
2) Vestirse de manera informal en la primera cita.
3) Saber bien lo que dices, una vez estés con él.
4) Cuando ya habéis quedado, y ves que hay feeling entre los dos, va y tú, empiezas a pasar de él. Para que te vaya detrás.


CIERTAS LEYES URBANAS:

1) Dejar caer que no estás del todo libre ( se ve que esto les gusta pq te ven inaccesible, y para ellos es un logro conquistarte)
2) Tener el corazón de hielo. Ser la reina del hielo. Pq así se ven con la vocación de derretirlo, y a su vez sentirse héroes.
3) Esperar a que él te llame. Aunque si te llama al día siguiente mala señal ( es un necesitado).
4) Si él no te llama al cabo de una semana... buuuuf no pinta bien el tema.
5) Anular la primera cita, y volver a quedar otro día. Que vea que eres una mujer trabajadora.
6) Qué se de cuenta que eres independiente y que pasas bastante de "ellos" en general. (se ve que también les gusta).
7) No dejar ver tus afinidades políticas, malos rollos.
8) Si te gusta el fútbol, aprovecha en sacar el tema. Siempre habrá alguno que no le guste el fútbol..

(he hablado de forma general, espero no haber molestado a nadie)

Un saludo,

Jones

domingo, enero 22, 2006

EME DE MARTÍ

Os acordáis de Martí? La primera M del blog. Aquel chico que trabaja en un restaurante de una cadena americana rollo Hard Rock Café.
Volví a ir ayer con dos amigas. Las tres, comiendo sin parar, y las tres horas que estuvimos allí hablando de sexo. Parecía un capítulo de sexo en nueva york, pero en plan cutre.
Allí estaba Martí, más delagado ( las comidas de Navidad lo dejaron como un globo, un globo sexy, por eso), más guapo, y fue el que nos atendió tooooda la noche. Alguna que otra miradita,..alguna que otra sonrisa...
E me retó:
- a que no te atreves a darle una nota con tu número de teléfono?
- Bufff que corte... no no..
- Bah! mucho hablar y luego nada...
- Bueno ya veremos
El restaurante se iba vaciando, la gente ya se iba, y nosotras tres seguíamos hablando, y sobretodo riéndonos a carcajadas. La gente nos miraba, pero ya nos daba igual, nos lo estábamos pasando en grande!
La otra amiga nos dice que ha traido la cámara de fotos, y que nos pongamos en posición, y que cuando pase M, se la hace a él. Pero M, que ayer estaba en todo, se acercó y muy amable se ofreció para hacernos a las tres una foto. A la segunda bala vencida. Ya sé que no es así, pero si no lo llego a decir, a lo mejor no os dáis cuenta..
Le pedimos la cuenta, mientras yo ya tenía el papelito que ponía: mi nombre, número de teléf, email, y: ya sé que no nos volveremos a ver más después de esto, pero me he apostado dinero con mis amigas... un beso.
Lo del dinero era mentira POR SUPUESTO! pq sino, ahora tendría 300 euros más en mi cuenta corriente, pero era como la excusa para quedar yo bien. Aunque no sé si quedé bien, o si quedamos bien. Solo traernos el cambio, nos levantamos súper rápidas, viene él, le doy la nota, mis amigas salen disparadas del local, mientras yo, con los ojos en blanco, intento cojer la chaqueta lo más rápida posible, hasta que me dice: ayyy un regalet per mi? (traducido: un regalito para mi?) y yo: si, si si si, adeéuuuu!!.
Salimos corriendo y gritando por las escaleras hasta llegar al párking, un individuo nos gritó: histéricas! y nos encendimos un cigarro en una esquina. Sí, me encendí un cigarro, fue el único que me fumé en toooda la noche, lo prometo!! pero estaba a punto de darme un taquicardia, la amiga de E, que a su vez también es amiga mía, y que casualmente su inicial empieza por M, por eso, no la he nombrado hasta ahora.
Luego la noche no brilló demasiado, nos apalancamos en un bar musical, y sobre las 3 nos fuimos para casa. Creo que adelgazamos unos dos o tres kilos, pq hacía muchííííííííiííísimo tiempo que no me reía sin parar durante horas.
Bueno, y de Martí, pues aún no sé nada. Ellas tienen el presentimiento que esta semana me enviará un sms o un email para:
a) cagarse conmigo.
b)para ver que planes tengo para la semana.
Más bien yo creo lo primero. Huimos del local como tres locas histéricas, y el local tiene una cristalera enorme. Así que nos vió huir.
Yo más bien creo no me va a enviar ningún mensaje, también por lo de poner que es una apuesta, y claro no sé como se lo habrá tomado.
Según E, cuando volvamos a ir (pq volveremos) ya no sé acordará de nosotras... yaaaa, yo trabajo en un sitio y alguien me da una nota y se va gritando y corriendo, y no me voy a acordar de la persona que me la dado. Además EME, me miraba como diciendo: otra vez por aquí? vamos que me tenía vista.
Si me envía algo, ya os lo haré saber.
Ah! sobre M, el otro, ayer le hicimos una putadita. Y no tengo ningún sentimiento de culpa.
Buenas noches,

Jones.

sábado, enero 21, 2006

Y el lunes es mi cumpleaños!


Pues sí, el lunesz 23 de enero es mi cumpleaños, 28 añitos. Me siento rara. Y no debería. No os pasa que cuando cumplís años la gente os pregunta: y como te sientes? y tu pensamiento siempre es el mismo: igual que siempre.

Cuando tenía 18 años, tampoco pensaba demasiado en el futuro, pero me veía casada y con hijos. Ya sé lo que los tiempos cambian, y ahora con 28 o con 30 estás en la flor de la vida, la gente ya no se casa hasta los 35 o 40... Esta es otra! me veo soltera, pero ese es otro tema. Sola ante el peligro, como en la postal.

Me siento rara pq tener 28 raros ya es RESPONSABILIDAD, SER ADULTO, y yo soy una niña en el fondo, claro que soy responsable, pero lo que no soy es muy madura, pero no representa ningún problema esto para mi, se ve que para los demás si, pq a veces me dicen: eres muy inmadura!Sobretodo mi hermana, mi madre, mi padre... jajaja, Y lo dicen enfadados, pero a mi no me sienta mal, me es indiferente, eso será inmadurez supongo. También soy un poco infantil, pero me encanta!! y los demás lo ven como un problema también. Que tiene de malo?
28 años me es un número muy alto, y ya sé que cada vez serán más altos, y ya sé que es el ciclo de la vida, y que lo bueno es ir cumpliendo y todo eso..

Además lo mejor de todo, es que no aparento la edad, si no, que normalmente me pones unos cuantos menos. Eso es bueno, creo, cuando tenga 40, me pondrán 35.. si es que es bueno.

Este año cae en lunes, no me gusta mucho, pero bueno. Lo celebraré el lunes con mis padres, iremos a comer juntos. Y el viernes vendrá mi hermana de Madrid, con mi cuñado! y nos iremos junto con mis padres a cenar.

No estoy muy animada, lo que si estoy es enfadada, y no sé muy bien pq, bueno, me hago una idea. Enfadada con alguien muy especial para mi, que me conoce mucho, y que muy a mi pesar no puedo hablar de ella pq no quiero hablar del tema. Y como lee el blog, pues...

besos,

Jones.

jueves, enero 19, 2006

Ya no sufro por amor...

Me he apropiado del título del último libro de Lucía Etxebarría, el cual me estoy leyendo, para llegar a la conclusión de que ya no sufro por amor.

Todo esto después de las nuevas notícias no muy buenas de M. Pero "mea culpa" por hacerme creer a mi misma que me gustaba, que era un buen chico para mi, que quedaban pocos así. Y por volver a creerme a la fuerza que me convenía.

En teoría ha sido él quien ha puesto punto y final de la "relación", vamos, que me ha dado calabazas, y menudo peso me ha quitado de encima,... Y NO ME HA DOLIDO, NO ME HE SENTIDO MAL, NO HE LLORADO, NO ME HE ENTRISTECIDO, así que he llegado a la conclusión que M, no me importaba lo más mínimo, si no, que era yo quien me obligaba a que me gustase debido a no sé que problema cerebral...

He meditado, y ahora sí que puedo decir que ya no sufro por amor. Tengo el corazón a prueba de bombas, ya no me afecta casi nada que tenga que ver con chicos, ya estoy curada de espantos. Claro que tampoco a aparecido alguien que me atraiga al cien por cien.

Buenas noches, Jones.

miércoles, enero 18, 2006

HOY HACE UNA SEMANA!


Ya no fumo. Y hoy se cumple una semana. El miércoles pasado, fue cuando me puse malita de la barriguita, me fumé un cigarro por la mañana y ya no me supo tan bien. El jueves seguía en casa en reposo. Y el viernes fui a trabajar, pero a pesar de llevar un paquete entero, con el precinto, no me vino de gusto fumar en todo el día. El sábado, no salí, me quedé en casa, demasiada juerga la semana anterior, y me encendí un cigarro, aunque en la primera calada lo apagué, me supo asqueroso.
No tengo mono, no lo he substituido por nada, no tengo ansiedad. Hago lo mismo que antes, pero sin el cigarro. La ropa no me huele a tabaco, parece que cuando corro para coger el autobús no me ahogo tanto, en fin, muchas más cosas positivas sacaré de esto, estoy segura!

Yo no quería dejar de fumar. Era de las de: "si aquí no sé puede fumar, me largo a otro sitio" y " vaya mierda de ley, hay más cosas más importantes para hacer que jodernos a todos".. Sin querer he dejado de fumar.
NO LO ECHO DE MENOS!

No voy a deciros a los fumadores lo que tenéis que hacer, cada uno que haga lo que le salga del... moño.

Buenas noches,

Jones.

martes, enero 17, 2006

Curiosidades mías...

Es curioso como algunas canciones te recuerdan a alguna persona, bien porque te lo dijo ella o él mismo, o bien, porque les pega esa canción, o porque les recuerdas bailando en alguna ocasión y las asocias.
Cómo algunas canciones las ubicas en la película correspondiente, y sólo escucharla te acuerdas de la peli.
O como algunas canciones con sólo empezar a sonar te hacen estremercer, te emocionas y tus ojos se llenan de lágrimas, no puedes evitarlo. A veces no entiendes la letra, pero la melodía es tan bonita, que te suena tan bien...
O al revés, cuando algunas melodías te hacen poner los pelos de punta, y te pones triste, y sabes que son y serán las canciones elegidas para tus días negros, con las que derramarás miles de lágrimas, en su mayoría inútiles, pero sabes que tendrás tu desahogo particular.
Cómo algunas canciones las eliges para tus días de plenitud, no sabes porqué, pero te hacen saltar de alegría, te hacen más fuerte, y te dan más seguridad, se trata de esas canciones que puedes cantarlas por la calle( moviendo los labios, pero sin sacar ningún sonido).
Y como algunas canciones pasan de favoritas a horripilantes, porque te recuerdan a alguien, o a algo, y ya no las vuelves a escuchar.
O como algunas canciones que tienes en el mp3 las pasas, y nunca las escuchas, no porque no te gusten, si no porque no te apetece escucharlas, pero ni ahora ni nunca.
Y esas canciones, en su mayoría catalogadas cutres, que se te pegan, y no puedes deshacerte de ellas, y las vas tarareando todo el santo día, o al revés, la gente te las pega, como si quisieran desprenderse de ella, y como si se tratase de una cadena: tú me la pegas, yo la canto, yo te la pego, tú la cantas....
O como algunas canciones te recuerdan a las orquestas del pueblo..

Una de esas canciones que me recuerdan a alguien es a mi amiga E con una canción de Runmc (it´s triki).
Película + bso sonora, El diario de Bridget jones, con cualquier canción, r-e-s-p-e-c-t por ejemplo.O let the river sun de Armas de mujer.
Canción que me emociona con solo escucharla... man in the mirror de michael jackson, o Hero de Mariah Carey.
Canción para los días tristes: hay muuchas, pero si tengo que decir una sería Me muero por conocerte, de Álex Ubago.
Canción horripilante: bulería de bisbal. ( por decir alguna)
Canciones que me transmiten seguridad: simply the best, Tina Turner.
Canciones que me dan fuerza: Proud mary de Tina turner.
Canciones que me hacen saltar de alegría: Let´s go outside, de George Michael, Still standing de Elton John...
Canción que pasas de escucharla: bulería de bisbal, todas de David Bustamante...
Canciones pegadizas catalogada para mi gusto cutre: antes muerta que sencilla, no me toques las palmas que me conozco, de maría isabel.
Canciones de orquesta: livin´on a prayer de Bon Jovi, casi todas las de Maná... la mítica es la de Yo no te pido la luuuuna, tan solo quiero amarte....

Salud@s,

Jones.

sábado, enero 14, 2006

PARA M:

M, ya sé que no vas a leer esto, a no ser que J te de la página, que no me gustaría nada, la verdad. M te estás haciendo el duro, te crees llevar la sartén por el mango, pero no, la llevo yo, por mucho que te pese. Desde el miércoles por la tarde no sé nada de tí, sabiendo que estaba malita, no te has preocupado por mi, ni una llamada de "qué tal estás", ni unmensaje de "como te va".... Porque si yo no tenía las ideas demasiado claras, con estas acciones aun se me aclaran más.
A no ser que yo haga algo, él tardará en enviar sms (se está haciendo el digno), y ya para entonces dejes de interesarme. Y ahora no pienso en enviarte nada.
Ahora estoy cantando al ritmo de Four non Blondes, no sé si os acordáis de este grupo que sacó un sólo single y desapareció, con la mítica canción What´s going on... hey hey hey, what´s going on...uuuuuuu, uuuuuuu,uuuuu.....


Jones.

viernes, enero 13, 2006

LA GENTE TIENE MUUUCHO MORRO!

La gente tiene mucho morro. A ver, si yo llego a la parada del bus y no hay nadie, se supone, que la que sube primero seré yo, y no la que acaba de venir corriendo con el bolso que le llega a las rodillas y con la lengua arrastrando por el suelo. Pues sí, lo reconozco, me pasa esto. No soporto que se me cuele la gente en el bus, en el estanco, en la panadería, me da muuucha rabia!
Primer ejemplo, cada día, a las 19:10, llego a la parada del bus, me enciendo con la calma mi primer cigarro,si si, el primero de toda la tarde, y cuando viene la NO FUMADORA QUE LE MOLESTA EL HUMO Y QUE SE CUELA SIMPRE, enciendo el segundo para putearla. Le da igual, se cuela siempre, a no ser que no sepa que cuando uno llega a la parada del bus y hay otra persona que ha llegado antes que él, entonces ésta es la que sube primero al bus. Me parece que no lo sabe, se lo tendré que decir el lunes...

El otro día bajo al colmado a comprar chiclets y a comprar palitos integrales, voy a pagar y ¡ Tachán! entra un hombre, coge algo y se me cuela delante de mis narices, hasta que me giro le digo: - perdone, pero se acaba de colar! iva yooooo!! No obtuve respuesta, pero si una mirada asesina..

Tranquilamente sentada en el bus, primera parada, ocho de la mañana aprox., sube un abuelito con bastón, el AUTOBÚS ESTÁ VACÍO, SOLO ESTAMOS EL CONDUCTOR, EL ABUELO QUE ACABA DE SUBIR Y YO, y el muyyyyy maleducado me pega con el bastón, ME PEGA CON EL BASTÓN, para que le deje sentar. Le dejo, por supuesto, pero me cambio de asiento muy indignada.

Otro día, iba con el italiano, con aquel que os comenté que vino a Barcelona a verme, y que no sé si volvió pq no se despidió de mi, pues íbamos los dos sentados, sube un señor: - Me tenéis que dejar sentar aquí. Y ahí si que tuvo respuesta mía: - No tengo que dejarle nada, a no ser que me lo pida por favor, pero como yo no soy como usted, me voy a levantar y le voy a dejar que se siente.
Pero desde mi posición seguía diciéndole cosas, hasta que el italiano bajó, el "buen hombre" se giró, y me dijo: ahora no dices nada! y le contesté:- Quiere que siga? es un maleducado y con los maleducados no hablo, si me disculpa, gracias, voy a escuchar música! Siguió hablando, pero pasé de ese hombre cascarrabias.
Otro ejemplo, que la gente que pase por tu mesa, se crea con derecho de "robarte" los bolis, blogs de notas, caramelos, sí sí, CARAMELOS!!! El viernes pasado los dejé expresamente, estaban justamente los que no me gustaban, pues dejé 4, sabéis cuantos tengo ahora??? DOS, los otros creo que los deja para que no se note tanto, ay ay ayy ayyyyy

Y la gente que se cree con derecho a colgarte el teléfono?

En fin, será que llevo 3 días sin fumar, y me entran aires de mal humor, de quisquillosa, de quejica... y no es porque quiera dejarlo, si no porque he estado malita... pero sé que si me fumo ahora uno me marearé un poco, y tampoco tengo ganas de marearme ni de fumarme uno.

Un saludo,

jones

lunes, enero 09, 2006

Se nota que es lunes!!!

Sábado noche, quedo con E para cenar y sin ningún plan a la vista. Vamos a un centro comercial para buscar restaurante, entramos en el de Martí, y: No se puede fumar. Vamos a otro y: No se puede fumar. Vamos a otro y: más de tres cuartos de hora para mesa en fumadores, pasamos. Al final encontramos uno de tapas. Joder que putada esta mierda de ley, me estoy empezando a cabrear...

No sabíamos donde ir, total que decidimos ir al Casino de Barcelona. Entramos a saludar a mis padres que están como cada sábado en la discoteca. Se sorprenden, les decimos que nos vamos a jugar. Me dan dinero, y muucha suerte.
E y yo parecíamos dos tontas muy tontas, jamás habíamos jugado a las ruletas. Apostamos más de 10 veces en el "cero y dos vecinos" tal y como me había dicho mi padre. Nada, nos gastamos el dinero, saco más del cajero (así estoy ya...poco compraré en rebajas), y nada. Nos vamos a las máquinas a jugar al pócker, tampoco tenemos suerte.

Seremos afortunadas en el amor? Ella sí lo es. Pero yo? mejor me reservo la respuesta tan poco optimista.

Lunes 9 :

Vaya mierda de día. Sin ningún motivo aparente llevo todo el día con ganas de llorar. No estoy triste, estoy contenta, pero no sé que me pasa. Quería irme al wc para deseogarme, pero llevaba rímel, y no me he atrevido. Sabes eso que se te nublan los ojos? pues he estado así tooodo el día.
Hoy no he tenido mucho "mono", ya que tengo trabajo hasta final de semana o más, con la mierda del nuevo año, hay que cambiar las carpetas de proveedores a otro armario... joooder. Sabéis a quien me he recordado? Sabéis la peli de " En qué piensas las mujeres"? Pues sale una chica que para todo el día con carpetas para archivar.. pues a esa. Estoy por ponerme el nombre en el armario: propiedad de jones, pobre de quien se atreva a desordenarlo. Se las verá conmigo!. Y encima me he vuelto a cortar un dedo, llevo miles de cortes. Me pinto las uñas cada dos días, cuando antes me las pintaba una vez a la semana, me tengo que poner crema de manos cada día... y voy llena de arañazos de las putas carpetas!

Lo siento, estoy muy quejica!!

A ver mañana que tal va... Lo único que tengo ganas de mañana es que cuando salga del trabajo me hago un masaje!! oooohhhh que placer, con solo pensarlo se me ponen los pelos de puuunta!!!

Un besazo a todos!!

AH!! mañana nos cambian la centralita..jajajajajajajajaja vaya follón, empiezo a saber lo que es ir estresada... y me ponen un ordenador, por fiin!!!! ya podré mirar el correo cuando llegue antes o cuando no haya trabajo, o cuando me salga de las pelotas!! ( ups! no he sido muy fina.. pero... no me lo tengáis en cuenta!)

Jones

sábado, enero 07, 2006

VAYA NOCHE !!!


Viernes noche, Aless y yo nos ponemos lindísimas para pasar una noche de bailoteo. Tomanos nuestros primeros martinis en un bar musical, y como nos estábamos apalancando decidimos mover el trasero para ir a una disco cercana. Dos menos cuarto de la mañana, entramos en la disco y la sorpresa es que está vacía! Sí si, en total unas 4 personas, nos quedamos un rato tomando las dos copas que nos habíamos pagado. Nos sentamos en una barra, justamente en la sección de no fumadores, pero el camarero nos da permiso para fumar. Luego amablemente nos indica donde está la zona para fumadores. Una mini, mini, mini sala. Con una mini mini mesa y cuatro personas en total. La camarera limpiando los cd´s y pasando de nuestras copas, empieza a poner un repertorio de música negra triste, las dos nos miramos y nuetros rostros se van poniendo tristes al ritmo de Destiny´s child. Dos y media, ya es hora de ir a bailar, pero sigue el mismo ambiente desolador, salimos, y nos cogemos un taxi que nos deja en otra discoteca. Volvemos a pagar la entrada, y que curioso, pq la disco parece estar dividida en dos partes. Educadamente le pregunto a una chica si se puede fumar, y me contesta con aire sonriente: - si si, se puede fumar. Pero sabes donde? ves esa linea en el suelo de color amarilla? pues justo detrás es la zona para fumadores, como si fueramos la púrria de este país!
Nos trasladamos detrás de la linea amarilla, suerte que hay unos sofás, dejamos los bolsos, las chaquetas, y lo primero que hacemos es encender un cigarro. Aless se pide una copa, yo observo al personal, más o menos hay más gente que en la anterior disco. Gente muy rara, pero gente al fin y al cabo. Gente del palo oferta en el mercadona, tintes de pelo 2x1 y rebajas en el Carrefour,..llévate esta fabulosa falda con este top hortera y dorado al precio de ganga!
Bailamos, nos reimos, bebemos, hasta que aparecen dos chicos, Valeriano, y otro, Valeriano con un jersey azul de lana, no se lo saca, y eso que empieza a hacer calor en la sala. Valeriano nos intenta ligar, pero nosotras bien dignas pensando que algo mejor nos puede venir. Valeriano es de risa, buen chico, pero de risa.
Delante mio se situan tres chicos, uno con un aire a Víctor valdés (portero Barça), me vuelvo una descarada y no puedo dejar de mirarlo. Al cabo de un rato viene a saludarme de una forma muy poco original: - perdona, tú y yo nos conocemos de algo?
Pues va a ser que no, pero me encantaría, pienso. Empezamos a charlar, pero el chico se va en busca de sus amigos.
Detrás nuestro hay unos 10 chicos de 18 años, algunos si que los aparentaban, pero otros no. Ahí empieza la noche. Dos chicos están sentado justo a mi lado, (yo sentada y Aless bailando) los miro, y empiezo a reirme, no puedo parar, no sé que me pasa, pero no puedo dejar de mirarlos. Parecen recién salidos de la hermandad alfa gama (verano del ´95). Hay claramente un lider, el más guapo, y el enamorado.
Se acerca un argentino, dios mio, que monada! se presenta, está de vacaciones visitando a su hermano, y su hermano está tremendo!!
Al doble de Víctor valdés lo veo justo al lado hablando y o ligando con otra chica, será cerdo! pero ni caso. Cuando ve que no tiene nada que hacer pq la chica se va con su amiga a no sé donde, se acerca, me da dos besos, y se larga. Adiósss cerdo!!
Me quedo ahí sentada con los de 18, los miro, y me vuelvo a reir. Les pregunto la edad, uno, Toni, tiene 18 recién cumplidos, pero justamente es el que parace que tenga 14. (lodigo con todo el cariño).
- Cuantos me ponéis?
- Pues mi amiga ha dicho 16, así que yo te pongo 17.
- Ya, me suele pasar, por eso me estoy dejando perilla...
- Ay me monada!
El lider se acerca a hablar con nosotros, Aless está hablando con el hermano del argentino.
- Y cuantos años tenéis?
- Pues más que vosotros.. exactamente unos 10 años más.
- Pues os conserváis muy biien!
- Gracias! que ricura.
Les digo a los dos, oye, vosotros no soys conscientes, pero seréis los protagonistas de mi blog.
- a si? nos das tu email?
- Venga!!

Son encantadores.
Se encienden las luces de la disco, nos echan. Fuera empieza a llover, a diluviar. Como soy previsora llevo paraguas en el bolso. Por supuesto no en mi bolso de fiesta, si no en mi bolso de entre semana, si no imposible.
Los amigos de los chicos estos se van, adiós príncipe harry! (hay uno que se parece).
El que parece que tiene 14 y el líder, nos vamos los 4 en busca de un taxi. Qué grande sería tener ahora 18 años! Lo guay de toda la noche ha sido que nos hemos reído muuuchísimo, y que a pesar de ser jovencitos, nos han caido muy bien,. Y no lo escribo para quedar bien, por si leen este blog, si no pq es verdad.
Hoy Aless tiene una cita con el argentino cañón. Ya contarás, eh? (dale mi teléfono a su hermano!!) jajaja.
Yo en cambio, me voy con mi amiga E, y sabéis donde nos vamos a cenar?? jajajaj Os acordáis de Marti? La primera M, pues ahí, lo volveré a ver, y quizá le diga algo más que "hola" estoy lanzada hoy..

Un apunte. Qué curioso, cuando te gusta alguien, y a ese alguien no se sabe si le gustas, te dicen que tardes en enviar un mensaje para quedar. Pues con M, ( no me refiero a Martí), todo lo contrario. Tanto Aless como E, me dicen si le he enviado un mensaje a M, y yo les contesto que todavía es pronto, quizá mañana domingo o el lunes para volver a quedar. Qué significa eso? pq tengo ganas de verle, pero quizá en otras circunstancias y con otro tío, ya le hubiera mandado un mensaje para ver que tal está y saludarle.

En fin, nada más, mañana os contaré como ha ido hoy.

Un besote.

Jones.

jueves, enero 05, 2006

HE TENIDO MARIPOSAS EN EL ESTÓMAGO...

Esta tarde he quedado con M. Os acordáis de él? Después de la noche loca aquella, no nos hemos vuelto a ver. Hemos tenido tres intentos de citas fallidas, pero por hache o por be, no quedábamos. Tengo que decir, por mea culpa. No estaba del todo decidida.
Ha sido una cita genial, más de 4 horas charlando sin parar, de todos los temas posibles, política, fútbol, literatura, arte, religión.. Me ha encantado. Es chico fantástico, y sí, me empieza a gustar. A ver cuando nos liamos también me gustaba, pero me faltaba algo más, y con hoy, he descubierto que me faltaba conocerlo un poco más. Perdonarme pero estoy nerviosa, y en una nube flotando.
Ha sido muy caballeroso, en el sentido que solo dos besos para saludarnos y despedirnos, y eso me gustado mucho.
Mientras hablábamos, he sentido un cosquilleo en la barriga. Eran las fabulosas maripositas? o es que me dolia la barriga? No, no, eran las maripositas, que han vuelto a visitarme después de tanto tiempo. Y sí, siento algo "más" por él. Quizá no es mi prototipo de chico que he estado "buscando" o esperando, pero me he sentido muy bien con su compañía.
He llamado a Aless para darle el parte, Por cierto Aless otra vez : FELICIDADES!!! ( es que es su cumple, no diré la edad, pero algunos más que yo..), y bueno, para adelante.
No sé si es o será ÉL, el hombre que estaba esperando, pero lo que sí sé es que voy a vivir el momento, y por ahora el momento me dice que tire adelante.
Tengo muchas ganas de volverle a ver, y espero y deseo que sea pronto.
Ya os iré informando...

FELIZ NOCHE DE REYES.

Un besote muy fuuuuerte para todos!!
Jones.

miércoles, enero 04, 2006

NO ME LO PUEDO CREER!!

Malas notícias. Tengo el mp3 en parada respiratoria, o sea, está encendido, pero no sé apaga, vamos, está bloqueado. El muy cabrón me ha dejado colgada toda la tarde. Y sabéis esa pregunta de que te llevarías a una isla desierta? en mi caso el mp3 sería la primera opción.
Necesito música, me encanta la música y yo no soy la misma sin música.
Pobrecito tendré que mandarlo al quirófano(servicio técnico), pero luego he caido que como está encendido, algun día se apagará,no? no creo que la batería dure más de una semana en estas condiciones de 24 h open.
En fin, mañana me tendré que conformar con mi antiguo mp3 que ahora es propiedad de mi madre... con música muy diferente, pero menos da una piedra...

saludos,

jones.

martes, enero 03, 2006

Estáis seguros que no sé puede bajar a la calle a fumar?

Otra vez toda la mañana de abstinencia, pero no sé porqué, pero creo que soy la única pringada fumadora que no baja a la calle a fumarse al menos un cigarrito, preferiblemente el de las 11h de la mañana con el café con leche o el zumito de naranja.
He llegado a esta conclusión después de bajar por las escaleras y en el rellano, al lado de la puerta de salida, hay un cenicero, que esta mañana estaba sin ceniza y sin colillas, pues bien, cuando bajaba a las 14h para encontrarme con Aless para comer juntas, HABÍA UNA COLILLA!!!!! quien ha sido? ayy ayyy ayy ayyy, que eso no vale.

Bueno, que tengo mono, me voy a fumar un piti y a ver 50x15, me encanta!! Ay mierda! a las 20.30h dan el Barça... creo que con el Zamora, pero sin´los cracks...

En fin, hasta mañana.

besos,

jones.

lunes, enero 02, 2006

HE SOBREVIVIDO AL 1º DÍA ...

8.15h de la mañana, estaba ya amaneciendo. El mar estaba plano, parecía una gigantesca piscina.
El cielo rosado, precioso, y un ligero aire fresco, pero no como días atrás.
A lo lejos una colonia de aves. Volaban agrupadas así ^ haciendo como una uve, estarían imigrando a otro lugar más cálido. Ha sido precioso, y emotivo, nunca había visto tal cosa de la naturaleza, bueno, sin contar los documentales.
9h. de la mañana: café y sin cagarrito pensando que a media mañana podría bajar a fumar uno rapidito. Equivocación. En toda la mañana, 5 horas, sin probar la nicotina.
A las 14h. Hora de irme a casa a comer. Lo he hecho, pero me apetecía muuucho, me he fumado dos cigarros mienttras esperaba el autobús.
15.35h. Llego al trabajo media hora antes como siempre, pq aun no sé muy bien a que hora pasa el otro bus. Café + 2 cigarritos en la puta calle. Me he sentido observada por los conductores que circulaban.
Y ahora escribiendo esto desde el trabajo. Trabajo extra, ya que en cuanto llegue a casa lo pasararé al ordenador, que es lo que estoy haciendo en este momento (21.40h).
Al final tendré que dejar de fumar. No lo he decidido aun, pero seguro que falta poco.
Mientras, mascando chiclets Orbit, aunque me gustan más los Trident, y esperando que llegue las 19h para irme a la peluquería, donde tampoco se podrá fumar.
Esta mañana tenía como siempre en mi mesa un cenicero de esos multiusos, rollo "crema catalana" que sirve para todo, desde cenicero hasta vol para olivas. Lo veía ahí solitario, marginado, cuando antes lo tenía justo en frente de mí. Me miraba, yo le miraba y le decía: ya lo sé, te echaré de menos, pero si te utilizo, me multarán, o me despedirán, vete a saber que ocurre. Total que la señora de la limpieza, me ha preguntado: me lo llevo? y le he contestado: sí, sí, llevátelo, aquí ya no tiene ninguna función. Y me he despedido de él.
Y mi pregunta es: que van a hacer los fabricantes de ceniceros? Un gran misterio.
Eso sí, tengo desde hoy un nuevo amigo, bueno, amiga, la acera. Cuando esta tarde de pie, me estaba acabando el cigarro, he pesnado en sentarme en el bordillo, pero iba demasiado divina para hacerlo, y las señoritas no se sientan en las aceras, pero joder, fumar de pie no me gusta!

Saludos,

jones.